PRA
In ieder ras komen genetische afwijkingen voor, bij de Saarlozen van de vereniging de NVSWH komt alleen een milde vorm van PRA voor. PRA is een oogziekte die tot blindheid kan leiden.
De enkele honden waarbij PRA is geconstateerd worden ieder jaar onderzocht om te kijken hoe het verloop van de ziekte is. Men kan hieruit concluderen dat de honden pas op hoge leeftijd nadelige effecten van de ziekte zullen ondervinden. Omdat het verloop erg langzaam is kan de hond zich aanpassen door zijn andere zintuigen nog beter te ontwikkelen, zoals reuk en gehoor.
De ziekte veroorzaakt geen pijn bij de honden.
Omdat de milde vorm van PRA bij onze honden het enige is wat voorkomt wordt dit vaak aangehaald om onze vereniging de NVSWH negatief naar voren te brengen.
Dit betekent echter wel dat iedereen het eens is dat dit ook echt het enige is.
Buiten onze beschermde populatie komen veel meer genetische afwijkingen voor, dan heeft de vereniging het niet slecht gedaan om de populatie gezond te houden.
De vereniging NVSWH heeft al jaren geleden de strijd aangebonden tegen PRA.
Er wordt actief meegewerkt aan een onderzoek van de Ruhr Universteit Bochum. Voor dit onderzoek hebben we onder andere ogen beschikbaar gesteld van overleden Saarlozen wat voor de eigenaren toch een emotionele bijdrage is geweest.
Deze universiteit zoekt naar een bepaald gen of een indirecte genetische aanwijzing , deze universiteit heeft het laatste al gevonden bij de Schapendoes mede dankzij de ogen van onze honden. Deze universiteit heeft een zeer goede naam op dit gebied.
Hopelijk wordt dit ook voor de Saarloos snel gevonden.
Natuurlijk houden we rekening met PRA in de fokkerij.
Ringo wordt hopelijk ook ingezet voor de fokkerij en dit gebeurt alleen als hij PRA vrij is.
Ik hoop dat hij net zoals zijn zusje Oya die al gespiegeld is PRA vrij zal zijn.Binnenkort gaan we Ringo laten onderzoeken.
Voor meer info : http://82.92.9.116/nvswh/docs/bpwebsite.asp bij "erfelijke aandoeningen".
Peter van der Palm.
9 comments:
Hallo Peter,
Ik ben blij dat de vereniging nu zover is dat zij erkent dat er PRA voorkomt in het ras. Het is alleen niet waar dat alleen de milde vorm voorkomt, in de voordracht die Prof.Stades, oprichter van de ECVO dit voorjaar bij de AVLS heeft gegeven, op basis van de ECVO uitslagen van 1997-2007 legt hij uit dat er verschillende vormen van PRA voorkomen bij de SWH, het lijkt er op dat de, wat jij milde vorm noemt de laatste jaren meer voorkomt(ook buiten de NVSWH), hij had hier geen verklaring voor. Binnen populaties kunnen makkelijk 3 of vier vormen voorkomen, die ook nog eens niet op hetzelfde gen zitten. In de periode van 1997-2007 is bij 27 PRA geconstateerd en 3 honden zijn niet vrij gegeven, de meerderheid (24)van deze honden is van de populatie van de NVSWH. De enige manier om goed inzicht te verkrijgen is de hele populatie spiegelen en niet alleen de fokdieren. PRA is een groot probleem binnen de populatie van de NVSWH omdat het zolang is ontkent en men heeft doorgefokt met lijders en dragers. Als je mij niet gelooft, laat Ringo dan spiegelen in Utrecht bij Prof. Boevé en vraag hem hoe één en ander in elkaar steekt. Ik spreek helaas uit ervaring want ik heb een hond met PRA van de rasvereniging, haar broer(voorpagina clubblad) en vader(voorpagina boekje) hebben het ook. Het zijn prachtige honden en ze kunnen zich goed aanpassen maar ze zijn wel blind. Haal je informatie bij de mensen die ervoor doorgeleerd hebben, de oogspecialisten, zij kunnen je vertellen wat er aan de hand is.
Vraag wat zij vinden van het ERG-onderzoek met plaatselije verdoving, of kom de 23ste langs bij de AVLS daar is ook gelegenheid om je hond te laten spiegelen en met oogartsen te praten. Wij voeren geen hetze tegen de NVSWH en zeker niet tegen haar leden, maar om de feiten en we hebben het hier alleen nog maar over PRA kan je niet heen.
Vriendelijk groet Marianne
Beste Peter,
De omschrijving "milde vorm" is misleidend, dat is net zoiets als een simpele en ongecompliceerde botbreuk een "mild ongemak" noemen. Er bestaat geen milde vorm van blindheid, blind is blind, en vroeg of laat zelfs stekeblind. Laat je niet misleiden door degene die deze term ingevoerd heeft om te verdoezelen dat de SWH met een ernstig probleem kampt in de vorm van erfelijke blindheid dankzij diens unieke fokbeleid. Hoeveel jaren heeft het wel niet geduurd voordat er van "officiële zijde" toegegeven werd dat er "enkele" honden mogelijk PRA hadden?
Ik vind eerlijk gezegd dat een aantal van 24 lijders op 180 onderzochte honden nu niet bepaald een reden is om te zeggen dat "de vereniging het niet slecht gedaan heeft om de populatie gezond te houden". Zeker als je bedenkt dat er nog een fors aantal honden rondloopt die nog niet onderzocht zijn of waarvan de uitslagen verlopen zijn.
Dit zijn eerder ijzingwekkende gegevens en ik hoop met de Saarlozen van de vereniging mee dat er nog mogelijkheden zijn om voldoende honden binnen hun bestand bestaan om een gezondere toekomst tegemoet te kunnen zien.
Zeker als ik bedenk dat er nog meer genetisch gezien vreemde dingen gebeuren binnen datzelfde bestand.
Mijn oprecht allerbeste wensen voor Ringo en zijn mede-rasgenoten,
Willy.
Beste Peter,
Even een anekdote, hoewel wrang. OCD is een afwijking aan de gewrichten die kreupelheid veroorzaakt. Het is waarschijnlijk erfelijk. Een hond van de NVSWH had OCD, maar dat kon niet want het ras was immers vrij van erfelijke aandoeningen. Dat dacht de eigenaar ook. Dus nam hij röntgenfoto's mee naar de clubmatch. De voorzitter hield de foto 1 seconde tegen het licht (zo'n foto moet door specialisten lang worden bestudeerd) en gaf hem terug met de mededeling: “Dit is geen OCD en nou moet je in het vervolg je mond houden met onze goede naam te bekladden." De hond was toen al geopereerd aan een ernstige vorm van OCD.
Ikzelf ben alleen maar een muur van onwil en ongeloof tegengekomen toen ons teefje Shala PRA had. Toen zij en haar nestbroer bij het 1e onderzoek in Klijndijk PRA bleken te hebben, ben ik met het tegenwoordige bestuurslid, aan wie jij jouw prachtige verlichting hebt geleverd, naar het hoofdkwartier teruggegaan. Er volgde alleen maar ontkenning. Het zou aan het voer liggen en weet ik wat allemaal. Alle oogspecialisten waren amateurs, de één keurde goed, de ander keurde af, etc. etc. Er mocht ook absoluut door mij geen ruchtbaarheid aan worden gegeven en ons werd op het hart gedrukt er met de leden vooral niet over te praten.
De vereniging heeft al jaren geleden de strijd aangebonden tegen PRA? Helaas Peter, was het maar waar.Je kent de feiten niet. Vraag eens aan een ex-bestuurslid hoe zij en haar man de blaren op de tong moesten praten om het probleem aan te pakken. Men was er niet toe bereid. Er kwam geen PRA bij de honden voor en daarmee basta. De bestuursleden verdwenen geruisloos uit het bestuur. Toen een lid zelf met haar blinde hond en de nakomelingen ervan (uit 1993) naar een panelavond van ECVO specialisten ging, bleek dat alle nakomelingen PRA hadden. Deze feiten werden bekend gemaakt aan het bestuur, maar er werd niets mee gedaan. Een PRA lijder bleek aan een PRA lijder te zijn gepaard. Later werd zelfs met 1 van de nakomelingen verder gefokt, hoewel werd toegezegd dat dit niet zou gebeuren!
In plaats van op de problemen in te gaan, reageerde de vereniging in het clubblad met de beschuldiging aan de Universiteit van Utrecht dat het een rommelige avond was, georganiseerd door studenten. De secretaris op zijn beurt beschuldigde de Nederlandse oogspecialisten dat ze eerder naar hun eigen portemonnee keken dan naar het belang van de honden. (enig idee Peter waarom de honden nu in Duitsland worden onderzocht?) In de lijst die daarna in het clubblad werd geplaatst werden de honden niet opgenomen die voor PRA op die bewuste avond niet vrij waren gegeven. Kijk, zo manipuleer je prima informatie. Zo kan ik ook alle problemen wegpoetsen. Geen vuiltje aan de lucht dus. Alles was PRA vrij. Gelukkig maar. Intussen werd gewoon doorgefokt zonder verder onderzoek. Dat was toch niet nodig?
Het probleem hield zich niet aan die afspraak en woekerde gewoon door. De genenpool is nu zo smal geworden dat dit in eigen huis niet meer is op te lossen. Vers bloed moet er nu volgens de voorzitter ingebracht worden (ledenvergadering 2006). Een blamage omdat er met een onvoorstelbare eigenwijsheid nooit naar deskundigen is geluisterd en de leden nooit inspraak in het fokbeleid mochten hebben! Ze hadden daar immers geen verstand van? Leden die kritische vragen stelden werden geroyeerd, terwijl er daadkrachtig ingegrepen had moeten worden. Bijna alle leden die in dit beleid verandering wilden brengen zijn intussen geroyeerd (gelukkig heeft men niet alle namen van kritische leden boven water kunnen krijgen :))
Nu wordt het fabeltje weer de wereld ingestuurd dat een aantal gefrustreerde ex-leden met een hetze bezig is tegen de vereniging. Ach, je wordt er soms een beetje moe van. Maar ik heb nog steeds hoop dat de leden blijven nadenken en hun bezorgdheid blijven uiten. Dat ze wel met specialisten gaan praten en zich op de hoogte stellen buiten de NVSWH. Problemen zijn oplosbaar. Wij willen graag dat het ras weer gezond wordt, want daar gaat het ons om.
Johan Berends.
Blijkbaar roept mijn stukje over PRA emotionele reacties op.
Veel oud zeer.
Ik zal alle commentaren met interesse lezen en laat deze ook op de weblog staan tenzij ze beledigend of kwetsend van aard zijn. Het is niet de bedoeling dat mijn persoonlijke weblog een forum wordt om vetes uit te vechten.
Oud zeer Peter?
Hoe denk je dat het is om tien jaar of langer met een blinde hond te moeten leven terwijl de fokkers van die hond beweren dat je liegt en dat je hond niet blind is, of dat het aan het voer ligt?
Dat is geen oud zeer maar een dagelijks terugkerende realiteit, als je het meemaakt.
Beste Peter,
Het is inderdaad zo dat je bij veel mensen een open zenuw raakt als het over PRA gaat. Het is al erg als het ERG onweerlegbaar aantoont dat je teefje vrijwel blind is (Shala zag op 4 jarige leeftijd nog maar 10 %) het is nog erger dat PRA al die tijd glashard door de vereniging is ontkend. Het heet nu een "milde vorm?" Gelukkkig maar, dat valt dan weer mee. Ik kan je zeggen dat ieder lid die dit probleem wilde bespreken met een onvoorstelbare arrogantie aan de kant werd geschoven. Als je dan leest in het clubblad "bij ons immer een luisterend oor" dan wordt je daar een beetje misselijk van, begrijp je wel?
Maar je gelooft het pas als het jezelf overkomt. Wij geloofden eerst ook al die verhalen van leden en ex-leden niet. We dachten ook dat het allemaal indianenverhalen waren van gefrustreerde mensen. Totdat het onszelf, tot onze verbijstering, zelf is overkomen. Je leert de meelevende medemens dan weer van een heel andere kant kennen, nietwaar?
Het ga je goed. Geniet van je hond, dat doen wij ook. Ringo is een mooie SWH en laten we hopen dat het PRA onderzoek goed verloopt.
Johan Berends.
Ik heb er geen bezwaar tegen als mijn naam genoemt word want ja ik was dat lid van de N.V.S.W.H. dat met haar hond naar Utrecht ging.Mijn hond Saraika had P.R.A. en was moeder en inmiddels oma, en ja er waren nakomelingen met P.R.A.
Weet je wat mij raakte in jou verhaal, dat je schreef dat blinde honden geen pijn hebben. Nou ik kan je vertellen dat wij als eigenaar veel pijn hebben ervaren toen en nu dus nog want anders hoefde ik niet te reageren.
Ik ben het met je eens dat elk mens of dier andere zintuigen beter gaat ontwikkelen als 1 zintuig minder gaat worden. Maar dat is theorie, de praktijk is dat mijn blinde hond wel tegen dingen aan liep want metaal heeft weinig geur en als het waait of vrieskou dan ruiken ze ook opstakels minder. Saraika was een drukke hond en als ze dacht dat er wat te beleven was dan ging ze toch in sneltrein vaart er op af. Regelmatig liep ze over onze katten of andere hond heen. Ja natuurlijk hielden we haar in de gaten en was ze vaak aan de lijn maar ik weet niet hoe jou Saarloos is maar die van ons wilde zelf bepalen wat ze deed en liever contra tegen onze wensen in. Ik krijg nog tranen in mijn ogen als ik denk aan die keer dat we bij vrienden kwamen met twee Saarloos Wolfhonden ze was zo blij en wilde met hun honden de speelwei in rennen alleen die honden liepen door de poort en Saraika botste in haar enthousiasme en blindheid tegen het ijzeren hek. Ja dat deed mij pijn haar veel minder kan ik je verzekeren. Dit wens ik echt niemand toe......
Evengoed met vriendelijke groet van C. Fijnheer
Post a Comment