Ringo onze Saarlooswolfhond en alles er omheen

Zielepootje

Ringo heeft in glas getrapt in het park, het bloedde behoorlijk.

Bij een Saarloos moet je creatief zijn, ik hem afleiden met wat lekkers en Patty met een verbandje en gaas met zalf zo goed mogelijk de poot (het is geen pootje meer) proberen te verbinden .Hij natuurlijk vervaarlijk grommen en proberen te bijten maar omdat ik zijn kop vasthield kon hij niets doen. Eindelijk klaar, bijt hij het verbandje er weer af, in nog minder dan een minuut. Alles weer op nieuw alleen met nog meer stress. Dit keer een sok om het verbandje doen. Vervolgens weer hetzelfde ritueel alleen duurde het dit keer iets langer voor hij het eraf gekregen had. Toen schoot ons wat te binnen een tip van Lies:Teatree . Dit is een soort stinkend goedje van een plant ontdekt door de Aborigines wat ook ontsmettend is . We hebben dit op de sok gedaan zodat hij het verband met sok niet meer ervanaf zou rukken . Hij vindt teatree namelijk ook stinken. Het alternatief,een plastic kap om zijn kop, geeft te veel stress. Het werkte, alleen heeft hij ongeveer een uur rondjes door het huis gelopen en zelfs geplast in de kamer ! Om hem een beetje tot rust te brengen hebben we hem toen maar een scheut Zwarte Kip advocaat gegeven. Toen ging hij eindelijk lekker slapen met zijn verbandje nog steeds om zijn poot. Het ging ook nog regenen, om het verband niet nat te laten worden hebben we met veel moeite een plastic zakje eromheen gedaan. En dat allemaal voor zo'n simpel wondje. Wat een gedoe !!Creativiteit en geduld zijn zeker nodig als je een Saarloos in huis wilt nemen. Nu is Ringo helemaal gewend aan zijn 'teatreesokverbandje'.

Peter van der Palm.